تاريخچه آموزش وپرورش استثنایی در ایران
اولين گام در آموزش وپرورش كودكان استثنايي بيش از هشتاد سال قبل درايران آغا ز گرديد. نخستين فعاليت ها در بخش آموزش وپرورش نابينايان ازسال 1299 هجري شمسي توسط شخصي به نام ارنست كريستوفل اهل كشور آلمان در شهر تبريز با جذب 5 دانش آموز آغازگرديد. مرحوم جبار باغچه بان با تأسيس باغچه اطفال در شهر تبريز درسال 1303 گام نخست را در جهت تعليم و تربيت ناشنوايان برداشت و همچنين آموزش و پرورش كودكان عقب مانده ذهني به شكل آموزشگاهي از سال 1329 در تهران به صورت داوطلبانه و در بخش غير دولتي شروع شد .
از سال 1347 با تشكيل دفتري به نام « دفتر آموزش كودكان ودانش آموزان استثنايي» در وزارت آموزش وپرورش قعاليت اين بخش از آموزش وپرورش در قالب مدارس استثنايي و كلاس هاي خاص شكل دولتي و رسمي به خود گرفت.
بعداز انقلاب اسلامي كليه مدارس ناشنوايان استان تهران تحت عنوان مدارس « باغچه بان» زير پوشش اداري و آموزشي مجتمع آموزشي ناشنوايان باغچه بان قرار گرفت. همچنين مجتمع نابينايان شهيد محبي با بودجه مستقل، اداره مدارس نابينايان شهر تهران را به عهده گرفت. اين دومجتمع (ناشنوايان و نابينايان) تا تأسيس سازمان آموزش وپرورش استثنايي به فعاليت ادامه مي دادند.
سپس با تصويب قانوني در مجلس شوراي اسلامي « سازمان آموزش وپرورش استثنايي » وابسته به وزارت آموزش وپرورش، در سال 1371 تأسيس و با ابعادي وسيعتر و اهداف وظايف بيشتر از سابق ، گروه هاي بيشتري از كودكان و دانش آموزان استثنايي را تحت پوشش قرار دهد، تا با ابعادي وسيع تر و اهداف و وظايف بيشتر از سابق، گروه هاي بيشتري از کودکان و دانش آموزان استثنايي را تحت پوشش قرار دهد. اين سازمان خدمات آموزشي و توانبخشي به كودكان و دانش آموزان استثنايي را در هفت گروه به شرح ذيل ارائه مي دهد :
۱- كودكان و دانش آموزان نابينا و کم بينا
۲-كودكان و دانش آموزان ناشنوا و نيمه شنوا
۳-دانش آموزان كم توان ذهني
4- كودكان و دانش آموزان داراي ناتواني هاي يادگيري
5- كودكان و دانش آموزان داراي معلوليت جسمي وحركتي
6- دانش آموزان داراي اختلالات رفتاري
7- دانش آموزان چند معلوليتي
:: موضوعات مرتبط:
علمی و آموزشی ,
,